Hebben alle tijd om iets te typen. Vanmorgen vroeg op en de reden waarom volgt in een volgende blog. Eerst terug naar de afgelopen dagen. In Ketchikan hebben we een erg warme dag gehad. Hoe bizar om ruim boven de 20 graden uit te komen. Hier hebben we geen tour geboekt, maar besloten rond het schip wat te wandelen. Niet hele grote highlights gezien. Leuke dorp aan het water met mooie houten huizen. Helaas was de zalmkwekerij “tijdelijk” gesloten. Aan het gebouw te zien gaat het voorlopig niet meer open ook. In een parkje even gezeten en geluisterd en gekeken naar een kleine waterval. Wat wonen deze mensen toch dicht in, of zelfs midden in de natuur. Zo anders dan in Nederland. Via de bekende Creek Street (zie hieronder) liepen we terug naar schip. Deze straat is aan twee zijdes van de rivier gebouwd en kronkelt via houten planken paden omlaag richting de haven. Zon scheen nog volop aan het einde van de middag dus in een lokaal tentje nog een biertje gedaan. Terwijl we daar zaten kwam er een excursie van de rederij binnen. Een kroegentocht… Hoe bedenk je het om mee te gaan op zo’n excursie voor meer dan EUR 150 pp. Alles is op loopafstand van het schip. Je ziet de kroegen liggen vanaf het dek. Heel bijzonder.
Na een volle dag op zee kwamen we aan in Vancouver. Qua aansluitingen vonden we het best spannend. We moeten die dag aankomen in Montreal, bijna 5 uur vliegen verderop. Als we die vlucht niet halen zouden we bijna zeker de volgende cruise naar de Poolcrikel missen. De spanning was volledig niet nodig. Om 7 uur kwam het schip aan en om 8 uur stonden we op de kade en iets voor 9 uur waren we ingecheckt en al op de luchthaven. Wat een verademing hoe soepel het loopt op luchthavens elders op de wereld. Schiphol heeft daar PR technisch echt wat goed in te maken.
Helaas is onze vlucht vertraagd en hebben we nog wat langer op de luchthaven en helaas minder tijd in Montreal. Na de landing Uber genomen naar het Fairmont Montreal. Hoe fijn werkt dat! Daar stond de host van de rederij al klaar. Ze hadden ook al gemaild om te zien waar we bleven. Helaas was het al tegen half tien in de avond. Heel kort rondje in de buurt van het hotel gelopen en dat was het. Moesten vroeg naar bed wat om 6 uur werden we opgehaald voor de vlucht naar Churchill in het noorden van Canada. Zo fijn geregeld: je stapt bij je hotel in de bus, deze stopt naast de vliegtuigtrap en je zit aan boord. Kan er wel aan wennen.
Churchill is de grootste plaats van Canada zo noordelijk en heeft de meest noordelijke haven van Canada. 500 inwoners en de grootste populatie ijsberen. Zelf rondlopen moet je hier ook niet doen. Op de luchthaven stond de transferbus ook weer klaar. Deze bracht ons eerst in een kleine 2 uur langs een aantal bijzondere plekken in de directe omgeving. Leuk hoe ze dit doen want op deze manier heb je niet de inschepende en de ontschepende gasten tegelijk op de loopplank en je ziet ook nog wat. De leegte en de ruimte hier blijft bijzonder. Het was 17 graden, lastig voor te stellen dat je hier 6 maanden per jaar alleen maar ijs en sneeuw om je heen hebt. Daar was de laatste stop, op de kade bij de Silver Endeavour. De inscheping verliep heel soepel: je loopt het schip op, krijgt je suitekaart en loopt zo je suite in. Wat een fijne ruimte is dat! Op het schip kunnen 220 gasten maar we zitten met minder dan 150 gasten. Je hebt al heel veel ruimte maar nu nog veel meer.
De eerste nacht was kort want er stond een leuke tour op het programma. Met zodiacs (rubberen boten) gingen we op zoek naar beluga walvissen. Hoeven alleen niet lang te zoeken. Er zijn er honderden in de baai. Zelfs de gids is van mening dat het dit jaar wel erg veel zijn. De witte kleur maakt het wel heel makkelijk om ze te spotten 🙂 Bijzonder om ze zo ongestoord langs je bootje te zien springen. Met hun jongen. Wat ook heel fijn is: de zeg 120 mensen die deze tour deden worden in twee groepen gesplitst. Één groep begon met het bezoek aan het historische fort en de andere groep met de beluga tour. Daarna wisselt dat. Nergens kom je dus echt veel mensen tegen. Zo anders dan onze Alaska cruise. Daar hadden we haven met 7 schepen met ieder minimaal 3000 gasten. Nu zijn we hier met 120 mensen. Dit werkt zo verslavend. Je wilt niet anders meer.
Diezelfde dag was het de verjaardag van Robbert. Leuke versiering lag er in de suite als ook een lekkere taart en (hoe kan het ook anders) een fles champagne. De dag afgesloten met een heerlijk diner in de specialty dinning van het schip. Prima begin van deze prachtige reis.
Leuk om te lezen weer. Tot het volgende stukje.
Ziet er allemaal prachtig uit!
Mooie foto’s!
Bijzondere reis!
Geniet en blijf genieten!
Liefs van ons
Xxx
Doen we zeker!!